طعم شیرین خدا (جلد چهارم)؛ با رشته محبتت به کجا می کشی مرا!؟

طعم شیرین خدا

(جلد چهارم)

با رشته محبتت به کجا می کشی مرا!؟

محسن عباسی ولدی

این مجموعه (طعم شیرین خدا) بنا داره با تکیه به آیات قشنگ قرآن و حدیثای پر از نور اهل بیت علیهم السلام خدا رو معرفی کنه و از معرّفی خدا به معرّفی ابعاد مختلف دین هم برسه. کتاب چهارم این مجموعه که الآن تو دست شماست، دربارۀ معنای «حسن ظنّ به خدا» حرف زده و از «عدل و فضل خدا» گفته. این کتاب می‌خواد بگه یکی از دلایل اخمو معرفی شدن خدا اینه که از عدلش بیشتر گفتیم و کمتر حواسمون به لطف و فضل خدا بوده. یکی از نشونه‌های امید واقعی اینه که همراه با ترسه. کسی که از خدا نمی‌ترسه، معلومه که خدا رو درست نشناخته. البته ترس از خدا مثل ترسیدن از مجسمه ابو‌الهول نیست. ترس از خدا به خاطر اینه که نکنه به قدری اوضاع آدم خراب بشه که رحمت خدا شامل حالش نشه و از فضل خدا محروم بمونه. یکى یقین داره که حتماً رحمت خدا شامل حالش می‌شه. این آدم، یه آدم از خود راضیه اما اونی که به رحمت خدا امید داره یقین نداره و همیشه یه ترسی باهاشه. اینی که میگن «مؤمن بین خوف و رجاست»، معناش همینه؛ یعنی نمیشه امید داشته باشی، ولی ترس همراهش نباشه؛ چون تو دل امید، همیشه ترس هست. اگه امید، خیال آدم رو برا انجام گناه راحت کرد، معلومه امید اصیلی نیست و اگه خوف و ترس، آدم رو از رحمت خدا مأیوس کرد، بازم معلومه خوف و ترسی نیست که یه مؤمن باید داشته باشه. همون طوری که نمی‌شه به خدا ایمان داشت و به رحمتش امید نداشت، نمیشه به خدا ایمان داشت، ولی از عذابش نترسید. زبون حال کسی که از خدا می‌ترسه، باید این باشه خدایی که من می‌پرستم، یقین دارم یه جهنّم داره. به اینم شک ندارم که میون بنده‌ها، بعضیا جهنّمی می‌شن. از کجا معلوم؟ شایدم من یکی از اون جهنّمیا باشم!