طعم شیرین خدا (جلد سوم)؛ با تیغ مهربانی‌ات آخر می‌کشی مرا!

طعم شیرین خدا

(جلد سوم)

با تیغ مهربانی‌ات آخر می کشی مرا!

محسن عباسی ولدی

این مجموعه (طعم شیرین خدا) بنا داره با تکیه به آیات قشنگ قرآن و حدیثای پر از نور اهل بیت علیه السلام خدا رو معرفی کنه و از معرّفی خدا به معرّفی ابعاد مختلف دین هم برسه. کتاب سوم این مجموعه که الآن تو دست شماست. دربارۀ رحمت رحیمی خدا حرفای زیادی برا گفتن داره. شاید بعضی از حرفایی که می‌خونید، با چیزایی که تا الآن بهش اعتقاد داشتید، تا اندازه زیادی متفاوت باشه؛ امّا مراقب باشید متفاوت بودن این حرفا باعث نشه به راحتی از کنارشون رد بشید و ردشون کنید. باشه؟ توجه به فضل، ممکنه آدم رو جسور بکنه. ممکنه چیه؟ حتماً یه سری از آدما وقتی به فضل خدا توجه می‌کنن، جسور می‌شن؛ اما راه جلوگیری از این جسارت، این نیست که جوری با مردم درباره خدا حرف بزنیم که انگار هیچ فضلی نداره و همه ش با عدلش با مردم برخورد می‌کنه. اگه راه این بود که اهل بیت علیهم السلام این طوری خدا رو معرفی نمی‌کردن. تو بحث توبه هم گفتم که بعضی از ماها برا معرفی خدا طوری عمل می‌کنیم که العیاذ بالله انگار می‌خوایم اشتباه‌هایی که خدا و اهل بیت علیهم السلام تو معرفی‌شون داشتن، جبران کنیم. انگار که اونا حواسشون نبوده این حرفا می‌تونه زمینه ساز جری شدن بعضی از بنده‌ها بشه. حالا که اهل بیت علیهم السلام این حرفا رو گفتن و زیادم گفتن ما نباید این مشکل رو با پنهان کردن این حرفا حل کنیم. ما غافلیم از این که بنده‌ای که فضل خدا رو قبول کرده، نهایتش گناه می‌کنه و بعدشم می‌آد میگه: «خدایا! ببخش که گناه کردم»؛ اما بنده‌ای که خدا رو فقط با عدلش می‌شناسه، از خدا فرار می‌کنه؛ چون خدایی که فضل نداره، خدایی نیست که آدم توی فطرتش اون رو می‌شناسه، بعضی از ماها می‌خوایم کاری کنیم که مردم تو گناه کردن جسور نشن، به جاش نوع معرّفی ما از خدا باعث می‌شه مردم کلا خدا رو بذارن کنار. با خدا بودن و گناه کردن بهتره، یا بی خدا بودن؟ وقتی خدا رو فقط با عدلش معرفی کردید، جوونه که دو تا گناه می‌کنه و گناه‌هاش سنگین می‌شه، دیگه در خونه خدا پیداش نمی‌شه. پیش خودش می‌گه: «‌آب که از سر من گذشته، بذار حداقل این دنیام رو داشته باشم» و این خیلی خطرناکه!