عبدالکریم سروش؛ تشیع و امامت

عبدالکریم سروش؛ تشیع و امامت

محمدحسن قدردان قراملکی

سروش می‌کوشد که با توسل به خاتمیت، تنها و آخرین حجت الهی و آسمانی را پیامبر (ص) معرفی کند و از آن طریق شأن و مرتبه خاص ائمه اطهار (ع) را در حد انسان‌های عادی فروکاهد، لکن اگر مدعی محترم به تئوری فوق باور دارد و می‌پذیرد که حداقل حضرت محمد (ص) یک شخصیت حقوقی دارد که باید آن حضرت را حجت الهی قلمداد کرد و کلام و نظر ایشان را به تعبیر خود بدون مطالبه دلیل پذیرفت، باید به لازمه ادعای خود نیز ملتزم باشد؛ یعنی روایات پیامبر اسلام (ص) در حق امام على (ع) و منزلت و مقام آن حضرت و دیگر امامان را بپذیرد و گرنه به حجیت ذاتی پیامبر (ص) در حقیقت اعتقاد قلبی ندارد و تنها در مواردی که خودش می‌خواهد، بدان ملتزم است. با این پیش فرض، وقتی به روایات حضرت پیامبر (ص) در حق علی (ع) نیم نگاهی می‌اندازیم، پی می‌بریم که حضرت على (ع) توسط پیامبر و خداوند به عنوان یک شخصیت حقوقی دارای منصب حجیت و مقام ولایت معرفی، بلکه نصب شده است، آیات و روایات متعددی در این باب از فریقین گزارش شده است…