حوزه و روحانیت

حوزه و روحانیت

در مجموعه گفتارها و پیام های آیت الله جوادی آملی

حوزه‌ و روحانیت باید در دو عنصر محوری آزاد و مستقل باشد‌؛ یکی: ﴿ویُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ والحِکمَه﴾ و دومی: ﴿ویُزَکّیهِم﴾. اگر در حوزه جهان‌بینی و علوم عقلی در بخش آیه محکمه، و اخلاق و حقوق در بخش فریضه عادله، و فقه و اصول در بخش سنت قائمه در حد استقلال و آزادی به نصاب کامل ‌برسد، این حوزه آزاد و مستقل است و از آن، مراجع، رهبران، مولفان و محققانی به جامعه تحویل می‌شود که صَائناً لِنَفسِهِ‌اند‌؛ یعنی کسی می‌تواند مرجع باشد که تارک هوا، مطیع امر مولا و از نظر مسائل سیاسی‌ اجتماعی و علمی فرهنگی نفوذناپذیر باشد تا دیگران و بیگانگان در علم و رأی او رخنه نکنند‌. خدای سبحان به ملت اسلامی عموماً و به رهبران فکری آن‌ها خصوصاً دستور داده است: ﴿و لیَجِدوا فیکُم غِلظَه﴾ . بنابراین، حوزه آزاد و مستقل می‌تواند جامعه و نظام را آزاد سازد و به مردم خدمت کند‌ و آن زمانی محقق می‌شود که از قول ثقیل برخوردار باشد: ﴿اِنّا سَنُلقی عَلَیکَ قَولاً ثَقیلا﴾ و بخش مهم قول ثقیل‌، قرآن و عقل است‌.